Borstvoeding geven: Afkolven

Ik ging laatst kolven om een uur of 3 's middags en zei tegen mijn collega's dat ik gelijk even thee ging zetten. 20 Minuten later kwam ik terug met een dienblad met kopjes. Ik vertelde dat ik in het keukenkastje een doosje bosvruchtenthee had gevonden. "Wat???" vroegen mijn collega's met een vies gezicht "borstvruchtenthee???"

 

De laatste dagen wilde het kolven niet erg lukken. Ik begon al te vrezen dat mijn produktie teruggelopen was, tot ik ontdekte dat de kat een paar minuscule gaatjes in het slangetje van mijn elektrische kolf heeft gebeten. Ikzelf had de verminderde zuigkracht niet bemerkt, maar mijn borsten wel!

 

Als ik ga afkolven neem ik altijd iets warms te drinken mee. Maar deze week was ik een keer vergeten mijn chocolademelk mee te nemen. Ik had me al ontkleed, -soms helpt dat bij mij om de toeschietreflex op te wekken- dus ik schoot even snel mijn colbertje over mijn ontblote boezem aan. Ik haalde de chocola, maar al voordat ik goed en wel terug was, kreeg ik me toch een toeschietreflex! Rennen moest ik en daarna dweilen! Mijn kolf stond nog niet klaar...

 

 Vorige week was ik weer eens ergens op locatie. Ik vroeg de secretaresse waar ik kon kolven. Op weg naar het archief, vroeg ze me: "Je bent zeker net weer aan het werk?" Ik: "Nee, ik ben alweer een tijdje bezig hoor." Toen ik 's middags weer moest kolven, vroeg ze me: "Hoe oud is je kindje dan?" Ik: "Hij is 13 maanden.". Haar reactie was "Wat érg!". Ik zei dat het wel meeviel, maar het leek haar vreselijk om daar zo lang aan vast te zitten. Tijdens het kolven dacht ik: "Ze heeft gelijk! Ik moet nu maar eens stoppen met al dat gekolf." En wat deed de natuur? Die beloonde mij rijkelijk met bijna een fles vol! In plaats van de 100 ml waar ik gewoonlijk al zeer tevreden mee ben, kreeg ik nu in 10 minuten 135 ml

 

Vanmiddag had ik van m'n werk een bijeenkomst in de schouwburg. Ik was er al eens eerder geweest, dus ik wist waar ik kon kolven. Ik vroeg aan een mevrouw of ze het flesje melk voor mij in de koelkast wilde zetten. Ze vroeg: "wat is dat voor een melk?" Ik zei: "Dat is moedermelk". Toen zei ze: "Oh! daar was mijn man altijd gek op!" Ik dacht natuurlijk dat ze me niet goed had verstaan, maar dat had ze wel! Ze zei zelfs, dat ze er voor hem wel eens chocolademelk van had gemaakt! Ik moest er wel om lachen...

Aan het einde van de middag kwam ze spontaan met mijn flesje op een dienblad aan, voordat ik het misschien zou vergeten!

 

Voor bergbeklimmers geldt dat hun materiaal altijd perfect in orde moet zijn. Maar voor kolvende moeders geldt dit ook!

Ik wilde vandaag naar college en was bezig mijn spullen te pakken. Toen ontdekte ik dat ik vrijdagavond vergeten was de koelelementen van mijn koelboxje in de vriezer te doen. Die waren dus compleet ontdooid en warm geworden. Dan kan ik wel naar college, maar wat ik daar kolf kan dan weg, want dat kan ik daar niet koelen. En die koelelementen zijn niet in een uurtje bevroren! En melk weggooien en mijn meiske diepvriesmelk meegeven? Het kan, maar het zou me wel aan het hart gaan.

Tja, dus kan ik niet op stap. Dan maar een dagje thuis blijven, kan ik mooi alle achterstallig leeswerk inhalen

 

Een paar weken terug was ik vergeten mijn koelelementen in mijn kolftas te stoppen. Maar ik kreeg een idee! Ik had voor 's avonds een afspraak om na het werk bij vrienden te komen eten en ik zou diepvriespizza's meenemen. Eureka! Vlak voor het kolven kocht ik er twee en koelde daar de melk tussen. Ging uitstekend!

 

Gisteren had ik een cursus in een luxe hotel te Rotterdam:

"Mevrouw, ik zou graag even willen kolven heeft u..... enz."

Dame met een beetje boze blik kijkt me nu aan en zegt : "Nee."

"O", denk ik, "ze heeft me niet begrepen." Dus ik vraag het nog een keer..........

Haar antwoord:"Wat, wilt u even een balletje slaan," en dan echt geïrriteerd: "Nee, natuurlijk daar heb ik geen ruimte voor".

Maar mevrouw ik wil KolVen, niet GolFen !!!!!

Oeps.........

 

Ik werk in huis bij mensen met een verstandelijke handicap. Aan de geïnteresseerden heb ik uitgebreid laten zien hoe Dylan de borst krijgt en hoe ik kolf. Alleen buitenstaanders kijken er van op als ze mij
nodig hebben en te horen krijgen dat ik waarschijnlijk aan het kolven ben....

Een mevrouw riep me enthousiast bij haar op haar kamer, want er was een programma over kolven op tv. "Kijk die mensen zijn allemaal aan het kolven". Verrast keek ik naar de tv. De mensen op tv waren aan het midgetgolfen. Ik geloof niet dat mijn uitleg helemaal goed is overgekomen.

Midgetkolven, wel een leuk idee?

 

 Gisteren ging ik naar het kachelhok, waar ik normaal gesproken kolf. Ik was echter vroeg. De schoonmaker, die daar zijn spullen opslaat, was nog niet klaar. Ik probeerde hem duidelijk te maken, dat ik wilde kolven en vroeg of het mogelijk was, dat ik straks zijn kar met spullen binnen zou zetten.

Nou is het soms al moeilijk uit te leggen aan mensen die Nederlands spreken wat afkolven is, en deze man sprak heel weinig Nederlands. Gelukkig begreep hij dat ik even binnen moest zijn met de deur op slot en dat het iets met melk van doen had. Toen ik klaar was en de kolfspullen ging afwassen, kwam ik hem tegen op de gang. Hij zag de spullen en het flesje melk en zei: "Aah, jij maakt échte melk."

 

 Ik word steeds pissiger van al dan gebemoei om me heen, ook wel een beetje moe.

Gisteravond werkte ik en ik stond een beetje op springen, dus ik zei dat ik toch maar even wat ging afkolven.Vraagt een collega: "Hè, nog steeds kolven? Hoe oud is -hoe heet hij ook al weer- intussen?" Ik kon alleen maar pinnig antwoorden: "Oh, hij loopt al bijna." Waarop zij schaapachtig begon te lachen.

Vlieg op allemaal, ik geef mijn kinderen wat hun toekomt op mijn manier en zolang ik dat wil!

Zo, dit opschrijven lucht op! Jidde is trouwens 6,5 maand en rolt op zijn buikje, meer niet, dus dat lopen duurt nog wel een poosje.

 

Op het werk had ik een eigen kantoor met een plat dak ernaast. Ik durfde niet te zeggen dat ik kolfde, dus zette ik de flesjes in de koeltas buiten op het platte dak.

Op een keer moest ik van een vergadering buiten mijn werktijd eerder naar huis om Tom te voeden. Dat zei ik ook zo. Iedereen was verbaasd: "Waarom deed Jeroen dat niet even?" Toen vertelde ik, dat Tom nog borstvoeding kreeg.

Daarna kwamen de vragen, hoe ik dat dan deed 's ochtends, als ik werkte? Ze reageerden zo leuk toen ik vertelde dat ik kolfde. Ja, borstvoeding was toch echt het beste voor zo'n kind en wat goed dat ik dat deed voor hem.

Volgens mij steeg ik echt een stuk in hun achting.

  

Het bedrijf waar ik werkte, was niet alleen erg mannelijk (650 man, 60 vrouw) maar ook nog eens zwaar beveiligd. Je moest je koffer/tas op een lopende band zetten, net als bij de vliegveld beveiliging. Dan werd ie doorgelicht.... Hihihi, niemand in het hok van de afdeling beveiliging wist dus wat een kolfapparaat was. Dus allemaal rond dat beeldscherm en dan mij uit de rij halen om mijn tas uit te pakken en uitleg te geven. Nou, dat helpt je wel over je schaamtegevoelens heen........

 

We gingen naar het concert van Bruce Springsteen, vorige week in het Gelredôme te Arnhem. Omdat ik 's ochtends en 's avonds nog zelf voed en we al om 15.00 uur zouden vertrekken, leek het me verstandig mijn handkolfje mee te nemen. Ik stopte kolf en neusspray in een heuptasje en zo gingen we op pad.

Toen we naar binnen gingen moesten we één voor één door traliehekken. Aan het eind van mijn doorgang stond een flinke, donkere, kale beveiligingsman. Hij zei tegen de vrouw voor me dat zij haar heuptasje open moest maken. Ik zei tegen mijn vriend Henk, die achter me stond: "Nou gaan we lachen, nou moet die vent mijn tasje zien!".

Ik ben aan de beurt en kijk de beveiligingsman recht aan (ik wist natuurlijk wat er ging gebeuren).

Hij: "Mag dat tasje open?"

Ik: "Natuurlijk".

Ik maak het tasje open terwijl ik hem onbewogen en onnozel aan blijf kijken.

Hij kijkt naar beneden en plof, daar valt zijn onderkaak richting schoenen. Kijkt weer verbluft naar mij en vraagt: "Wat is dát?!"

Ik, met een stalen gezicht, terwijl ik mijn lachen nauwelijks kon houden: "Dat is een borstkolf" Hij staart weer met open mond in mijn heuptasje, kijkt mij weer aan, is nog even sprakeloos en zegt dan: "Loop maar door." Je zag hem gewoon denken: veel meegemaakt, maar dat nog nooit!

En schaterend liepen verder. De stemming zat er meteen goed in!!!