Borstvoeding geven: opVoeden

Ik was vorige week op visite bij een zwangere vriendin. Zij heeft haar eerste kindje niet zelf gevoed, omdat dat haar niets leek. Ook denkt zij dat ze er te zenuwachtig voor is.

Toen ik naar haar toeging  had ik expres Jurs voeding iets uitgesteld, zodat ik hem kon voeden bij mijn vriendin. En ja hoor, ze keek vertederd naar ons. Jur dronk bij mij en ik dronk een glas fris. "Goh, toch wel makkelijk zeg", zei ze. Joepie!! En toen heb ik haar verteld hoe fijn ik borstvoeding geven vind. En jawel, ze gaat er nu toch ook over nadenken, zei ze. Terwijl ze er eerst van overtuigd was, dat ze absoluut geen borstvoeding ging geven!

 

De beste pro-borstvoedingstip die ik ooit heb gekregen kwam van mijn lerares van de zwangerschapsgymnastiek. Zij raadde iedereen die van plan was borstvoeding te gaan geven aan , vooral geen flessen en melkpoeder in huis te halen. "Want", zei ze, "als dat spul op de keukenplank staat, is de kans groot dat je op een moeilijk moment naar de fles grijpt".

Aangezien ik toch al niet wist wat ik aan baby-uitzet wel of niet in huis moest halen, (op sommige van die uitzetlijstjes stond 2 flesjes voor de zekerheid), dacht ik: goed, van dat probleem zijn we vast af. Hoef ik mijn hoofd niet meer te pijnigen over wat voor soort flesjes, spenen of soort voeding ik in huis moest halen.

Het is wel eens moeilijk geweest, maar ik heb het altijd zelf weten te redden.

 

Ik was vanmiddag op visite bij mijn oom en tante en aan het einde van de middag kwam ook mijn nichtje langs. Mijn nicht is helemaal weg van Nora, en zij en haar man denken al een poosje over een eigen gezinnetje.

Op een gegeven moment had Nora dorst, dus ik legde haar aan en toen zei mijn nicht: "Goh, ik dacht vroeger altijd dat borstvoeding niks voor mij was. Maar ik zie hoe tevreden Nora ligt te drinken en het geeft zo'n gevoel van verbondenheid tussen jullie. Ik ben van mening veranderd. Als ik een baby krijg, ga ik in ieder geval borstvoeding proberen."

Goed hè!!! Ze is bereid om het te proberen (en voor ze het weet is ze verkocht, hahaha).

 

Paul, mijn man en ik komen net terug van een openbare vleesverbranding, zo noemen wij een barbeque altijd. Wij hebben daar heerlijk gegeten, buiten stortregent het en wij zitten aan de bar nog wat na te praten. Daar komen we in gesprek met de barkeeper en hij vertelt dat zijn vrouw over twee weken hun eerste kindje krijgt. Ik denk net "Zal ze borstvoeding gaan geven?" als Paul al vraagt: "En, gaat je vrouw borstvoeding geven?" Ik schiet in de lach, maar hij is nog niet klaar. Hij vertelt dat ik borstvoedingsfanaat ben en onze jongste van twee nog steeds borstvoeding krijgt; hij noemt een hele serie voordelen van borstvoeding en zegt, zonder dat ik eraan te pas kom, alle hulp en steun toe voor het geval die nodig zou zijn.

 

Ik heb mijn zus toen ze trouwde een baby-pakket gegeven, ze was toen namelijk al zwanger. Kleerdje, wat frutseltjes, een boek over borstvoeden en een doe-het zelf-boek over het maken van  een babykamer. Dat laatste boek vond ze heel leuk. Het borstvoedingsboek vond ze belachelijk: borstvoeding gaat toch vanzelf? Zo zat ze te ginnegappen met haar schoonmoeder, terwijl onze eigen  moeder geen borstvoeding had kunnen geven en ze zelf ook ingetrokken tepels heeft.

Mijn zus woont in Denemarken en is daar in het ziekenhuis bevallen. Je mag daar pas naar huis als de borstvoeding goed op gang is. Uiteindelijk mocht ze na 2 weken naar huis, maar op voorwaarde dat ze een kolfapparaat zou huren in verband met haar ingetrokken tepels.

Inmiddels voedt ze gewoon direct uit de borst, maar ze heeft het boek over borstvoeding gespeld.

 

Een collega van mij, vond tijdens haar zwangerschap borstvoeding maar "jakkie-bah, niks voor mij, dat gefriemel aan mijn tepels, ik ben niet zo'n type." Toen haar verloskundige haar gewezen had op de vele voordelen en zei dat je altijd nog over kunt stappen op de fles, wilde ze het toch maar proberen. Maar ze wist het nog niet helemaal zeker: "want voedingsbeha's zijn zó duur".

Gisteren sprak ik haar in het dorp, even snel tussen de boodschapjes door, het was haar eerste buiten-wandeling. Ze was 2 weken geleden bevallen van een zoon, Sam: keizersnee, ziekenhuis…. Voor mezelf had ik al ingevuld dat ze wel aan de fles zou zijn. Prima; dat wilde ze volgens mij ook liever.

Maar vandaag had ik een uitgebreid telefoongesprek met haar. Blijkt dat een half uur na de geboorte een verpleegster met Sam was komen aanzetten met de vraag of ze hem even wilde aanleggen om te kijken hoe dat zou gaan. Ze wilde eigenlijk niet, was psychisch en lichamelijk zo moe. "Geef maar een fles en laat me even met rust," had ze gezegd. Toen had de verpleegkundige geantwoord: "Weet je wat, we proberen het gewoon, lukt het niet dan krijg je morgen meteen een pilletje om de borstvoeding te stoppen en beginnen we morgen met de fles..." Ze had gekeken naar Sam en gedacht, och ja, waarom ook niet? Dus aangelegd en wonder boven wonder hapte hij meteen goed en dronk prima. En zijzelf vond het ook nog heel erg prettig om te doen en dus….., geeft ze nu nog steeds happy borstvoeding.

 

Gister was ik op een verjaardag waar iemand vertelde dat een kennis van mij na drie weken borstvoeding geven is gestopt, omdat ze "niet meer had".

Ik zei, dat dat waarschijnlijk niet helemaal de reden was, maar dat er dan meestal een andere oorzaak is waardoor het niet lukt en dat je veel dingen best kunt oplossen waardoor je gewoon door kan gaan.

Een tante,schoonmoeder en oma reageerde toen een beetje verontwaardigd: daar klopte niks van, want zij hadden zelf ook niet genoeg en na een week was het al bekeken met de borstvoeding.

Het kwam er op neer dat ik gewoon geluk had, dat ik nog steeds borstvoeding kon geven, omdat dat niet vaak voorkomt dat je zolang borstvoeding hebt.

Ik vind het dan zo lastig om de deskundige uit te hangen en te vertellen waar het dan waarschijnlijk verkeerd is gegaan bij hen in hun tijd, maar op deze manier blijven de verkeerde verhalen over borstvoeding bestaan.

Hoe kan ik daar mee omgaan zonder mensen het gevoel te geven dat ze het verkeerd hebben gedaan of ze het gevoel te geven dat ze nou eenmaal niet beter wisten.

Los van dit alles vind ik het ook erg jammer dat die kennis nu al is gestopt! Had ze mij maar even gebeld....