Borstvoeding geven: Uit volle borst

Toen ik gisteren bij de dokter was, vroeg hij: "Is dat recept dat je vroeg tegen spruw voor jou of voor Pascal?" Ik antwoordde: "Waarschijnlijk voor allebei, want ik denk dat we het allebei hebben." Daarop haalde hij zijn kijklampje tevoorschijn, liep naar me toe en zei: "Doe je mond maar open." Ik dacht nog: "wat heeft dat nou met mijn tepels te maken?", maar voor ik het wist, had hij mijn hele mond geïnspecteerd en merkte op: "Hoe kom je er nou bij dat je spruw hebt?"

 

Ik raak maar niet van mijn kloven af, het gaat op en af. Op dit moment dus weer af. Het is een hele rare kloof. Er is gewoon een stukje huid af. Er is geen bloed meer te zien. Het is gewoon helemaal glad. Ondertussen heb ik toch maar tepelhoedjes gekocht, alhoewel ik het rampzalige dingen vind., maar de pijn is nu tenminste niet zo super scherp meer.

Volgens mij heb ik spruw, maar mijn huisarts gelooft dat niet, omdat er bij Brenda niets te zien was en ik geen witte plekken op mijn tepel heb. Ik heb hem zelfs een nieuwsbrief van VBN laten lezen over candidasis en spruw. Hij heeft vervolgens een bevriend gynaecoloog geraadpleegd en die zei dat de pijn die ik had na het voeden te maken had met het samentrekken van de borstklieren. Ook hij beweerde dat spruw te zien moest zijn.

Omdat ik er met mijn huisarts niet uitkwam, heb ik mijn schoonzus gebeld. Zij is ook huisarts en toevallig sinds 2 maanden moeder van een prachtige zoon. Ik heb haar het geval voorgelegd en ze heeft me een receptje met orale gel voorgeschreven voor Brenda en zalf voor mij. Ik had toch nog een beetje koudwatervrees en ben dus begonnen met de zalf alleen bij mij op te smeren.

Nu ben ik net naar mijn verloskundige geweest voor de nacontrole en die bevestigde dat ik spruw had. Volgens mijn verloskundige, een man trouwens, was het absoluut niet waar dat spruw altijd zichtbaar is. Het feit dat ik al 6 weken diepe kloven heb, die maar niet willen genezen, terwijl ik goed aanleg, was voor hem al bewijs genoeg. Volgens mijn verloskundige had het geen enkele zin om alleen mezelf te behandelen. Ik moest Brenda ook behandelen, anders kon ik de behandeling wel staken.

Ik zei dat ik daar nogal moeite mee had, omdat er bij haar niks te zien was. Ik lijk warempel mijn eigen huisarts wel.

Ik heb inmiddels begrepen ik in een soort vicieuse cirkel zit van kloven - spruw - borstontsteking. Als ik nou eindelijk van alle pijnen af ben, ga ik mijn huisarts toch eens vertellen hoe het zit. Je loopt gewoon tegen een muur aan. Hij doet wel zijn best, maar zegt dat het gewoon de naweeën van de borstontsteking zijn, die ik voel en het samentrekken van die klieren dus. Je wordt vanzelf een eigenwijze patiënt op die manier. Zonder adviezen van iemand van "Borstvoeding Natuurlijk" had ik me er allang bij neergelegd. Dan had ik gedacht dat ik gewoon pech heb en bij mij voeden gewoon ondraaglijk pijnlijk moet zijn. Nu blijf ik doorgaan tot het leuk wordt!!

 

Een paar weken na zijn geboorte begon ik wat pijnlijke tepels te krijgen en na een paar dagen waren er heuse kloven verschenen. Wat een marteling vond ik het, steeds als Theo weer aan mijn rechterborst moest drinken. Ik kreeg verschillende adviezen, zoals zalf smeren en dit er weer afwassen met water voor je 'm aanlegt. Mijn wijkverpleegkundige raadde me uiteindelijk aan om het hoedje van een theezeefje over de pijnlijke tepel te doen, en dat dus onder mijn beha, zodat er lucht bij de tepel kon komen waardoor het sneller zou genezen. Ik heb dat advies opgevolgd en misschien hielp het ook wel een beetje. Toch bleef het ondraaglijk en mijn plezier in borstvoeding was echt verdwenen. Ik besloot uiteindelijk: als het binnen een week niet over is, stap ik over op de fles! Gek(?), maar vanaf dat moment begonnen de kloofjes te helen en na een week had ik nergens meer last van!

 

De kraamhulp adviseerde tijdens het drinken de borst een beetje in te duwen om het neusje vrij te houden en ik deed dat de eerste tijd ook braaf. Achteraf heeft dit waarschijnlijk de kloofjes veroorzaakt, waar ik meteen vanaf het begin vreselijk veel last van had. De kraamhulp zei, dat het kwam, omdat ik tijdens de zwangerschap mijn tepels niet voldoende had afgehard. Ze adviseerde mij tepelhoedjes en die heb ik vervolgens veel te lang gebruikt. Daardoor heb ik een borstontsteking opgelopen, met als complicatie een abces dat operatief verwijderd moest worden.... En wat ik daar dan weer van over heb gehouden? Erg veel enthousiasme over borstvoeding! Zo van:  na al deze ellende ik wil persé doorgaan!

Is het dus allemaal toch nog goed gekomen…

 

Ik geloof dat ik borstontsteking heb, al ziet het er niet precies zo uit. Ik heb in de rechterborst een beurse plek, die heel zeer doet als je eraan zit. (Eva kan er zo onschuldig in porren....) en ik had gisterenavond 38.8, vanochtend 37.9 koorts. Verder heb ik niets. Ik laat Eva vooral van de zere kant drinken. Gisteren heb ik geprobeerd hem leeg te kolven, maar Eva (1,5 jaar) werd daar erg vervelend van. Als de kolf erop zat wilde zíj drinken, wat deed dat ding op háár borst? Maar als ze dan mocht, had ze geen interesse meer. Daarbij deed de kolf het ook niet zo goed. Ik hoop maar dat het gauw weer over is.

 

Gisterenmorgen bij het wakker worden was het foute boel: een halve harde borst, waar de melk niet uit wou. Na zo'n beetje de hele dag in warm water te hebben gehangen, compressen, vaak kolven en aanleggen was er vannacht nog steeds geen verbetering. Het zat vast en de harde plekken waren nu ook vuurrood geworden. Mijn man heeft toen maar een fles wijn opengetrokken en gezegd: "drinken vrouw!" Maar om half drie nog geen verbetering. We zagen nog maar één oplossing: mijn man moest de borst legen.

Tja, dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Ik heb hem uitgelegd hoe Bart drinkt en zowaar het schoot toe, de "stop" schoot los en Jo proestte ervan. Toen werd Bart ook wakker en heb ik  hem ondanks de wijn maar aangelegd. Ik voelde de harde plekken wegtrekken, wat een opluchting. Zo zijn we met zijn drieën in slaap gevallen.

Vanmorgen was mijn borst weer soepel, maar doet nog wel zeer. Ik ben hondsmoe van de te korte nacht en bovendien heb ik een kater van de wijn….