Borstvoeding geven: opVoeden

Ik had al meteen na de bevalling veel en knaloranje voeding. Die geel-oranje kleurstof waren antistoffen had ik ergens gelezen. Wauw. Het was echt lichtgevend oranje en de gemorste en gespuugde voeding ging er in de was niet eens uit. Ik was ontzettend onder de indruk van mijn fabriekje.

De verloskundige zag de vlekken in bed en zei goedkeurend dat de voeding er wel héél goed uitzag.

 

Wij waren vanavond op kraamvisite en de moeder geeft ook borstvoeding. Op een gegeven ogenblik legt ze de baby aan, hij drinkt en tenslotte zegt ze tegen haar man: "Hij neemt nu al 225 slokjes, het worden er steeds meer".

Ik was te verbaasd om te reageren, dat is nou iets wat ik nog nooit heb gehoord. Maar ja, inderdaad van flessenkinderen weet je hoeveel ze drinken, van borstkinderen niet.

Zij daarentegen was verbaasd dat ik Fenna (3 maanden) 2 keer aan dezelfde borst liet drinken en vroeg of ik daar een reden voor had. Ik zei dat die borst nog niet leeg gedronken was. Hoe ik dat wist, was daarop haar terechte wedervraag. Tja, geen idee dus, heel gevoelsmatig. Ik weet ook niet of die borst wel of niet leeggedronken is, maar om nou te gaan tellen?????

 

Regeldagen zijn dagen waarop de baby de melkproduktie opvoert. Zij gaan meestal vooraf aan een groeispurt. Zo zegt de theorie.

Mijn kind heeft nooit last van regeldagen. Jidde ontregelt eerder dan dat hij regelt. Een nieuw woord: ontregeldagen. Ontregeldagen zijn dagen waarop het kind totaal geen tijd neemt om te drinken, zodat de moeder met bomvolle borsten de dag door moet.  De baby drinkt net lang genoeg om zijn moeder met volgeschoten borsten te laten zitten. Lekker. En ondertussen heeft hij het te druk met andere dingen doen om het ongemak van de moeder op te merken. Jidde had het rond de 6 weken, 12 weken en nu met 3 maanden weer. Mijn borsten waren net een beetje lekvrij, doet hij dit. Ik heb zoogkompressen uit de kast moeten halen!

Vandaag heb ik een belangrijke ontmoeting met een leverancier voor de zaak. Voor de zekerheid heb ik maar een bont bloesje aangetrokken, want die groeiende plekken zijn niet erg representatief. Gelukkig drinkt Jidde zich vlak voor de man komt helemaal klem en valt als een blok in slaap. Hij vol, ik leeg, wij allebei tevreden.

Toch heeft Jidde wel een manier om de melkproductie op te voeren. Wij noemen dat regelnachten. Er mag dan 's nachts veel prolactine in mijn bloed zitten, uitrusten doe ik dan niet. Gelukkig gaat het weer over. Als hij aan het eind van de week van zijn rug op zijn buik draait, amper 3,5 maand (ik trots!), begrijp ik wat hem heeft dwarsgezeten en vergeef ik hem de gebroken nachten. Op naar de volgende regeltijd!

 

Toen Tessa ongeveer 3,5 maanden oud was, zo'n beruchte regelperiode, heb ik eens een tijdje getwijfeld over de kwaliteit van mijn voeding. Een van de tips die ik toen kreeg was om een borst helemaal af te kolven en in een flesje in de koelkast te zetten. Een paar uur later zat er een dikke laag room bovenop. Het gaf me een voldaan en gerust gevoel.

 

Als mensen zeggen dat Rianne er goed uit ziet, zeg ik vaak ongevraagd dat ze op pure slagroom leeft. Ingewijden begrijpen wat ik bedoel. Ik moet wel oppassen met anderen, want die denken strakts echt dat ik dat kind slagroom voer…

 

Mijn moeder zat in het begin bijna óp me. Elke keer als ik de borst gaf had ze commentaar: "Volgens mij hapt hij niet goed","volgens mij sabbelt ie alleen maar", etc. Ik heb toen eerst steeds rustig gezegd dat Lennard er anders goed op groeide en erg tevreden was. Toen dat alsmaar niet hielp heb ik één keer de borst op haar 'gericht'. Sindsdien is ze ervan overtuigd dat hij wel genoeg krijgt en kan ik zo af en toe wat kennis over borstvoeding aan haar kwijt.

 

Mijn dochtertje had de eerste maanden veel last van krampjes. Ik dacht dat het aan mijn voeding lag en op een gegeven moment at ik voor mijn gevoel alleen nog maar sperziebonen. Toen kwam er een buurvrouw en die zei dat baby's kramp krijgen van…. sperziebonen. Vanaf toen ben ik maar weer voorzichtig van alles gaan eten en het maakte geen verschil.

 

Vorig jaar gaf ik een feest en een vriendin kwam ook met haar dochter van een paar weken. Om vijf uur 's middags zei ze tegen me: "We moeten nu gaan, want om zes uur krijgt ze weer een voeding en dan zijn we precies op tijd thuis. Ik keek en zag hoe de jonge vader inmiddels zijn dochter al zat te pinken. Ha, ha, hoezo op schema voeden zodat je je dag kunt plannen? Ik stelde haar voor dat ze gewoon nu bij ons nog even zou voeden en naar huis zou gaan op het moment dat ze zelf fijn vonden, onafhankelijk van voedingstijden. Ogen op steeltjes! Gelukkig waren er nog meer borstgevoede baby's in het gezelschap, ook grotere die lekker bij hun moeders op schoot dronken en zo het goede voorbeeld gaven.

Ze heeft zich over haar gêne heen gezet en is gezellig nog een tijd gebleven.

En terwijl ze bij haar oudste na 3 maanden gestopt is met borstvoeding, omdat ze niet in het openbaar wilde voeden, heeft ze deze dochter, zelfs toen ze al negen maanden was, ongegeneerd op een bankje in het park zitten voeden, op verzoek!

 

Elise is zo'n kindje dat zich nooit liet horen en zich tevreden stelde met haar duim. De eerste 2 maanden ging het prima: ik voedde op verzoek (lees:als Elise zich meldde) en ze groeide uitstekend. Maar langzamerhand bleek haar groei terug te lopen, tot rond 4,5 maand bleek dat het gewoon structureel echt niet zo goed met haar ging. Ze was van helemaal bovenin de groeicurve teruggezakt naar helemaal onderin, zowel haar lengte als haar gewicht. In die tijd vroeg ze maar 4 of 5 voedingen per etmaal.

In het begin maakten we ons niet zoveel zorgen en ook het consultatiebureau reageerde aanvankelijk ontspannen. Zo van: "Dit is waarschijnlijk een tijdelijke groeidip. Het komt wel weer goed." Maar ze werd op een gegeven moment toch wel dunnetjes. En toen ze ook minder begon te plassen was natuurlijk duidelijk dat er toch echt iets moest gebeuren. Ze kreeg dus gewoon te weinig voeding en vocht binnen.

Ik was inmiddels al een poosje wat meer op mijn initiatief gaan borstvoeden, maar dat zette niet genoeg zoden aan de dijk. En mijn (werk)omstandigheden lieten niet toe dat ik "de hele dag" met Elise aan de borst ging zitten om de melkproductie weer op te voeren.

We zijn toen toch maar begonnen met bijvoeden met flesvoeding en dat was voor ons helaas het begin van het einde van de borstvoeding. Bij 6 maanden kreeg Elise in principe nog een ochtend- en een avondvoeding van mij, maar toen hield ze er jammer genoeg zelf helemaal mee op.

Voeden op verzoek is een mooie zaak, maar alleen voor kindjes die zichzelf op tijd laten horen.