Borstvoeding geven: Voeden in het openbaar

Toen onze oudste pas geboren was, had ik er geen idee van hoe je discreet moest voeden. Ik droeg een voedingsbeha onder bloesjes, waar ik eigenlijk een hekel aan heb, omdat ik bloesjes als Iris wilde drinken open kon knopen. T-shirts en hemden droeg ik niet, want dan zou ik voor het voeden mijn bovenkleding helemaal uit moeten trekken, dacht ik... Ik voelde me tijdens het voeden ontzettend bloot en voedde alleen als er geen vreemden bij waren. Wist ik veel!

Tot ik op de tv een praatprogramma zag, waarin een zogende moeder demonstreerde hoe je ook gewoon je T-shirt of trui omhoog kan trekken en zo de baby aanleggen. Dat was zo gebeurd en er was bijna niets te zien! Dat was voor mij een openbaring. Ik ben die onbekende vrouw, die dit op tv durfde voor te doen nog altijd dankbaar.

 

Sommige mensen voelen zich gegeneerd als ze iemand in het openbaar zien voeden. Dat kwam gisteren ook ter sprake op een bruiloft, waar ik Eline zat te voeden. Mijn man Herman zei grappend, dat die meneer daar verderop achter aan tafel gegeneerd de andere kant op keek en ik zei dat ie niet eens wist wat er gebeurde. Terwijl ik dat zei kwam Michael (ca. 25 jr) naast me zitten en ik zei dat hij ook niets in de gaten had. Michael bleek bij navraag inderdaad niets door te hebben! Ik moest hem, omdat we nu de aandacht erop gevestigd hadden, verzekeren dat het prima was dat hij erbij was komen zitten!

Eerder die dag liepen we van de parkeergarage naar het stadhuis en daar zat een moeder op een terras, vooraan lekker te voeden. Ik zag het (compleet met zicht op de borst en middenrif, Oeii!), maar Herman had het niet gezien. Het is ook een beetje waar je op let.

 

Vandaag had ik samen met mijn partner een gesprek met de directeur van een eventuele basisschool voor onze zoon. Marlotte (6 maanden) was mee en absoluut niet te pruimen. Voor dat ik het wist had ik haar al aangelegd. Terwijl de man verder zijn verhaal afstak, dacht ik: misschien had ik even moeten vragen of hij er bezwaar tegen heeft. Maar meteen dacht ik erachteraan: "Ach nee, laat ook maar.

Het schoolhoofd reageerde er absoluut niet op. Achteraf zei mijn partner, dat hij het zelf niet eens gemerkt had, dat ik haar had laten drinken. Misschien heeft die directeur het ook niet gezien?

 

Een jaar of vijf geleden ging ik wandelen met mijn oudere zusje en haar toen ongeveer 15 maanden oude dochtertje. Moe gewandeld kwamen we bij een terrasje aan, waar we wat te drinken bestelden. Dit was in de Groningse binnenstad op een drukke zomerdag. Zonder enige gêne opent mijn zus haar bloesje en legt haar dochtertje aan, die gretig begon te drinken. En ik??? Ik voelde plaatsvervangende schaamte. Dat zij dat zomaar en plein public deed! Ik had haar vaak zien voeden, maar alleen in de huiselijke kring en verder kende ik niemand die borstvoeding gaf. Ik had het gevoel dat het hele terras en alle voorbijgangers naar haar keken en verwachtte elk moment van het terras afgestuurd te worden. Maar ik zei niets.

Nu is mijn Arco 16 maanden en ik voed hem waar hij maar wil. Ach, het kan verkeren.

 

Soms moet ik wel eens om mezelf lachen. Afgelopen zaterdag waren we bijvoorbeeld bij een babyspeciaalzaak. Ik was Diederik aan het voeden in het koffiehoekje met allemaal flesgevoede babytjes om me heen. Ineens realiseerde ik me dat ik warempel echt helemaal vooraan was gaan zitten en daar pontificaal mijn kindje de borst gaf. Het was niet eens in me opgekomen een beetje afgezonderd te gaan zitten…..

 

Wij gaan naar een afscheidsreceptie in een cafe. Er is een kleine drukke ruimte met bar en daarnaast een rustige met tafels waar ik ga zitten om Timo (negen maanden) eerst een hapje en dan een slokje aan te bieden.

De scheidingswand is open en ik kan goed zien en horen wie er allemaal zijn. Dan gaat de directeur een speech houden, precies tussen de twee ruimtes in, met zijn rug naar mij toe. Het moet een mooi gezicht zijn geweest: klein mannetje op stoel houdt toespraak met op de achtergrond grote zogende vrouw, met pilsje ook nog!

 

Mijn man begint zich wat ongemakkelijk te voelen als ik, als het zo uitkomt, Stefan (9 maanden) nog wel eens een slokje borstvoeding geef in het openbaar.

Vanochtend waren wij met zijn drieën gaan zwemmen. Na afloop ging ik Stefan afdrogen, maar ja, zo dicht bij een mama in zo weinig kleren wekte zijn drinklust op. Toen gaf ik hem dus maar snel een slokje, was in een minuutje gepiept. Dat leek me minder opvallend dan een brullende Stefan, die mama's badpak probeert uit te trekken.

Maar ja, Marcel, voelt zich dus niet zo gemakkelijk met zo'n situatie. Ik vind dat wel jammer en weet niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Hadden mannen ook maar borsten, dan begrepen ze het misschien beter…..

 

Al mijn ervaring ten spijt, ik kan niet onzichtbaar voeden. Altijd een flink stuk blote borst, niet omdat ik dat wil, maar omdat Laura niet van dat gekriebel van mijn kleren in haar gezicht houdt!

 

Als Hanna (8 maanden) in gezelschap drinkt, wil ze om de haverklap weten wat er gebeurt, ze wil niets missen. Dus draait ze steeds onverwacht haar hoofd om, en daar zit ik dan... Zelf zie ik ook nog de uitgerekte tepel weer terug in model schieten en ik hoop dan altijd maar dat anderen dat niet zien.

Je wordt wel heel handig in het snel terugschuiven van je kleding. Als ze loslaat: t-shirt naar beneden, als ze weer hapt: T-shirt omhoog. Inderdaad, wel eens 10x achter elkaar….

 

Wij hebben 5 jaar op onze zeilboot gewoond en in het Caribisch gebied rondgevaren. Daarvan ook de eerste 1½ levensjaar van Ruth, onze oudste dochter. In de open heb je heel wat minder aan dan hier, vaak liep ik de hele dag in badpak of minder. Toen Ruth wat groter werd vond ze dat ideaal, ze tilde gewoon een borst uit mijn badpak en begon te drinken. Wij vonden dat natuurlijk schattig, maar we merkten al gauw dat onze omgeving het erg genant vond. Zo'n groot kind nog aan de borst! Ach wat is nou 13 maanden, dacht ik, maar natuurlijk was ons Hollands Welvaren voor die contreien erg groot en in het openbaar borstvoeding geven is daar "not done". Helaas denkt men in die culturen vaak dat flesvoeding aangeef dat je geld te spenderen hebt. Gelukkig hadden wij aan boord ons eigen paradijsje met onze eigen normen en waarden.

Hoe gemakkelijk dit leven was, merkte ik na terugkomst in Nederland. Ons tweede kind werd hier geboren en kreeg natuurlijk ook borstvoeding. Ik was nog niet gewend aan de Nederlandse temperaturen, dus droeg ik ondergoed, blouse, trui en dan nog die voedingsbeha met een haakje, pfffffff, wat onhandig!

 

Ik betrap mezelf erop dat ik het erg leuk vind om overal te voeden.

Met Koninginnedag bijvoorbeeld, was ik met Kevin (3 maanden) Amsterdam in gegaan. Tussendoor heb ik  in een cafeetje zitten voeden, in een hoekje achteraf.

Later op de terugweg, een ritje van 20 minuten met de trein, heb ik ook de borst gegeven. Er kwam een meisje tegenover me zitten en die keek, keek nog eens…. zei toen "Ooh" en lachte. Maar vervolgens durfde ze niet goed meer naar me te kijken.