Borstvoeding geven: Groeiperikelen

Johan bijt zo af en toe met zijn twee tandjes. In ben er inmiddels een beetje op getraind om het te zien aankomen en ik haal hem van de borst zodra er gevaar dreigt. Helaas gaat hij grinniken als ik hem boos toespreek. Hij snapt de boodschap nog niet helemaal. Mijn vermanende "nee, nee, nee" vindt hij heel grappig. Hij zegt dan "ja, ja, ja, ja." Waar hij dat vandaan heeft?

 

De laatste tijd beet Simone (9 maanden) me steeds, maar wat bleek: Simone wilde graag minder vaak drinken; zij vind 3x per dag wel voldoende. Ik bleef haar voorheen de borst maar aanbieden en die wou ze gewoon niet meer 5x per dag. Ja, als mama niet wil horen, moet ze maar voelen.

 

Toen ik nog in verwachting was, vroeg ik een kennisje van mij hoelang ze borstvoeding gegeven had. Zij antwoordde dat zij haar dochtertje 7 maanden gevoed had: "tot ze tanden kreeg, toen moest ik stoppen natuurlijk." Geheel onwetend, beaamde ik dat. Hoewel ik wist dat er moeders zijn die veel langer voeden, leek het me wel logisch.

Onze Marcel kreeg pas tanden met 9 maanden en heeft inmiddels 7 heerlijke scherpe tandjes. Ik vond het wel een beetje eng bij het eerste tandje, het voelde zo scherp. Ik was bang dat het vervelend zou zijn met voeden, maar ik heb er helemaal geen last van, tenminste zolang hij drinkt. Alleen als hij heel onrustig is en slecht wil drinken, gebeurt het wel eens dat hij per ongeluk bijt. Niet eens echt hard. Hij schrikt er zelf dan ook van, kijkt me heel lief aan en drinkt verder. Maar het betekende voor ons geenszins het einde van de borstvoeding.

 

Sinds een week komt er zowel boven als onder iets door: twee scherpe kartelrandjes. En sinds die tijd drinkt Miranda (6 maanden) gelukkig weer veel rustiger. Nieuwsgierig is ze nog wel, maar het wegdraaien tijdens het drinken is minder heftig en ze blijft langer naar iets liggen kijken. Bovendien gebruikt ze mijn tepel niet meer als katapult, maar laat ze die keurig eerst los. Met die twee tandrandjes ben ik zeer op mijn hoede ondertussen, maar slechts één maal zat de tepel ertussen: toen ze liggend op mijn buik in bad gevoed werd en haar hoofd wilde optillen zonder de borst kwijt te raken. Verder gedraagt ze zich met die wapentjes voorbeeldig.

 

Als Ruud (10 maanden) bijt haal ik hem gelijk van de borst en zeg heel duidelijk: "Nee, dat mag niet". Niet op een boze toon volgens mij, maar hij vindt het heel erg. Hij trilt met zijn onderlip en gaat heel klagerig huilen. Dat vind ik zo opvallend, want als ik hem in een andere situatie ergens weg haal en zeg: "Nee, dat mag niet", kijkt hij mij vrolijk aan en gaat gewoon door.