Borstvoeding geven: Afkolven

Het lukt mij niet om grote hoeveelheden af te kloven, ik moet met tevreden stellen met zo'n 70 cc per keer. In het begin zat ik me daarover op te winden, zeker toen een vriendin zei, dat ze voor 90 cc, voor mij een rijke opbrengst, niet eens zou beginnen.

Ik heb maar twee keer een topscore gehad. De eerste keer was, toen ik naar een leidster van LLL ging om te laten zien dat de kolf echt niet werkte. Toen kolfde ik opeens met gemak 75 cc uit één borst. En dat terwijl haar kind rond mij heen scharrelde en haar man ook even de kamer binnenkwam. Maar ik dacht: "Ach, die zal wel eens vaker kolvende vrouwen zien." De andere keer was toen ik 's morgens een ochtendvoeding had overgeslagen, omdat ik heel vroeg weg moest. Mijn borsten waren op dat moment dus erg vol.

De omstandigheden waaronder ik kolf maken voor mij niets uit. Of ik nou in mijn eigen slaapkamer ben of of naar een foto van mijn kind staar in de kolfkamer op het werk of in een lege conferentiezaal zonder gordijnen, grenzend aan een terras waar de overige congresgangers zaten, of tijdens het kolven doorwerk, altijd ongeveer hetzelfde resultaat. Het is zelfs zo dat als de omstandigheden vreemder zijn het iets beter gaat. En dat heb ik nog nooit van iemand anders gehoord.

Ik moest wel eens om mezelf lachen. Elke dag ga ik naar mijn werk met die Superkolf van mij, met daarin een opslagcapaciteit voor 4 flesjes melk van 150 ml. In plaats van aan het einde van de dag met 600 ml. terug te keren, had ik net één flesje vol.... Maar daar zit dan wel een mooie dikke roomlaag op!

Toch blijf ik steeds die 4 flesjes meenemen, want ja, het past zo mooi precies in het ingebouwde koelvakje en je weet maar nooit! Stel je voor dat het vandaag de dag is, dat ik wel die TOPproductie haal en dat ik dan te weinig flesjes bij me zou hebben.

De op het werk speciaal voor dit doel aangeschafte ijskast, durf ik niet eens meer te gebruiken. Daar ga ik toch geen piepklein beetje melk in zetten? Stel dat iemand er in kijkt, die denkt dan toch dat ik gek ben?

Maar als ik 's ochtends Olga's crêche-tas inpak en dat flesje erin stop, geeft me dat toch een voldaan gevoel. We zijn gescheiden, maar van mijn melk hoeft zij niet verstoken te blijven.

 

Laatst moest ik op werkbezoek aan de andere kant van het land. Toen kolfde ik nog meerdere keren per werkdag. Ik werd met de treintaxi afgezet en stapte met mijn werktas uit. Ik liep het gebouw in en voelde plotseling dat er wat loos was: kolftas in de taxi laten liggen! Een golf van paniek sloeg door me heen. Ik rende weer naar buiten en gelukkig, de taxi stond nog te wachten voor het stoplicht. Ik was gered.

 

Het is een zwaar half jaartje geweest. We zijn van de ene spruw in de andere kloof gerold, dan weer een harde rode plek, dan weer een kind dat niet goed drinkt, stuwing omdat de nachtvoeding wegvalt, nooit rustige koffiepauzes tijdens collegedagen, omdat ik moet kolven, enfin, ik vind het een behoorlijk intensief gebeuren.

Maar toch ben ik blij dat ik het altijd volgehouden heb, want steeds kwamen er ook weer geniet-momenten, als het ineens heel fijn gaat, pijnloos en zelfs aangenaam, als Hannah lekker aan mijn borst in slaap valt of gewoon enthousiast juichend met beide handjes de borst grijpt om de tepel in haar mond te stoppen...

En laatst had ik een collegedag waarin ik de lunchpauze pakte om te kolven en dus de koffiepauzes bij de groep kon blijven. Ik vond er niks aan! Laat mij maar lekker bekomen in het EHBO-kamertje, rustig in mijn eentje met de kolf, dan ben ik beter uitgerust dan na twintig minuten kletsen. Ook tijdens mijn werkdagen vind ik het prettig om mij even terug te kunnen/moeten trekken.

Hoe het verder gaat lopen weet ik nog niet, maar tot nu toe heb ik nog geen reden om te stoppen, al is de wolk maar zelden roze.

 

Mijn afgekolfde melk heeft altijd heel snel een jakkie zeepsmaak. Mijn diepvriesmelk heeft het heel erg, die lust niemand meer. Maar ook melk van een dag uit de koelkast heeft het al. Ik heb het geproefd en kreeg direct braakneigingen. Lotte niet hoor, maar ze duwt zeer consequent alles uit haar mond waar deze vieze melk op zit. Dat moet ik nou weer hebben, heel moeizaam gespaard op een voorraadje voor als ik ga werken, lust ze 't niet.

 

Ik heb net een stuk of 7 ijsblokzakjes door de gootsteen gespoeld, maar ik heb nog 2 diepvrieslades vol moedermelk over. Er moet ergens een recept bestaan om er zeep van te maken, maar de recepten die ik met een websearch vond waren wel met allemaal rare ingrediënten, maar zonder moedermelk.

En ik, milieubewuste krent, dacht: laat ik de energie van die bevroren melk nog gebruiken voor de koelkast, dus ik heb de bevroren zakjes in de koelkast laten ontdooien…. Zijn er me toch een paar lek! Dus vanochtend kon ik de koelkast schoonmaken. Lekker hoor, die vette melk...

 

Ik kolf zo af en toe een beetje af en zet dat in de vriezer, voor het geval dát. Nu ga ik zaterdag met een vriendin uit eten, dus moest er zeker wat melk in de vriezer staan.

Nou had Lisa (2,5 maanden) gisteren weer erge last van darmkrapen (het ging juist wat beter en het is vandaag weer over gelukkig) en in zo'n bui drinkt ze weinig. Mooie gelegenheid om af te kolven. Ik zette een flesje van 100 ml in de vriezer en een restje van 50 cc ofzo in de koelkast om erbij te kolven om ook weer 100 cc te hebben. Roel maakte echter 's avonds een fles klaar voor Sarah (bijna 2), hoewel ze redelijk uit een beker drinkt, is een flesje nog wel érg lekker 's avonds. Hij zag die halve fles, gooide er nog wat gewone melk bij en gaf het aan Sarah.....

En ik maar zoeken in de koelkast naar die halve fles afgekolfde melk. Pas vanochtend bedacht ik me waar die wel eens gebleven kon zijn.

 

Een handige tip voor als het afkolven niet wil lukken: neurie een deuntje! Nee, niet zomaar een deuntje, maar steeds hetzelfde deuntje. Bij mij gebeurde het per ongeluk, omdat ik steeds het liedje van het muziekdoosje van Sijmen in m'n hoofd had tijdens het voeden, zelfs voordat ik ooit met kolven begon. En nu schiet m'n melk automatisch toe als ik dat deuntje neurie, dus ik heb mezelf heel goed afgericht!

Het blijkt erg handig te zijn, want een foto of zo heb je niet altijd bij de hand, terwijl je altijd en overal kunt neuriën.