Borstvoeding geven: Groeiperikelen

's Avonds en vaak ook 's middags valt Robbert (5 maanden) in slaap als hij bij me ligt te drinken. Als ik hem dan te vroeg afkoppel, merk ik dat snel. Ik doe het heel rustig en als het nog niet mag heeft hij hem er binnen drie tellen weer in.

Als ik uitwijk en de tepel buiten bereik houd ligt hij met zo'n vissebekkie in het niets te happen….

 

Vaak doezelt Irene tijdens het drinken lekker weg. Toen ze nog kleiner was begon ze te huilen als ik haar van de borst afhaalde om te wisselen van borst. Ze besefte denk ik niet dat ze snel de andere borst zou krijgen. Nu doet ze haar mond wagenwijd open en houdt haar oogjes dicht terwijl ik haar ronddraai. Zo schattig!

 

Met Sven (6 weken) en zijn grote broer gaat alles prima, soms een vleug jaloezie, maar vooral heel veel lieve dingen. Eén van die lieve momenten heeft indirect met borstvoeding te maken.

Na een ochtendvoeding ging ik Ivar aankleden en had Sven toen op het bed van Ivar gelegd. Op een gegeven moment begon Sven te huilen (en daar komt me toch een geluid uit!). Ik dacht meteen "O die heeft nog dorst met die hitte" en wilde hem dus aanleggen. Ivar hield me tegen met de mededeling "niette doen mama". Ik dacht nog aan jaloezie, maar niks was minder waar. Ivar kruipt naast Sven en zegt: "Ven pugen mama, niette drinke nou." Hij poetst het kleine beetje spuug weg en begint tegen Sven aan te kletsen. Echt kei-lief, mijn moederhart schoot vol. Twee minuten later sliep Sven.

 

's Nachts krijgt mijn zoontje (1,5 jaar) altijd allebei de borsten, waarbij ik meestal aangeef wanneer er wordt gewisseld door het vacuüm te verbreken. Maar de laatste tijd gaat het steeds vaker anders. Als ik merk dat hij niet meer drinkt zeg ik heel zachtjes: "andere borst", dan laat hij zelf los. Ik kom overeind, en hij rolt naar de andere kant. Nog voordat ik weer op het matras ligt heeft hij de tweede borst al stevig tussen zijn kaken.

 

Sommige mensen vinden het knap dat wij met ons dochtertje in bed slapen. Eerlijk gezegd is het idee bij ons geboren uit luiheid. We doen het al vanaf haar geboorte en zo hoef ik er 's nachts lekker niet uit om haar te voeden.

 

Als Leanne doorslaapt wordt ik toch wakker. Ik heb al menige nacht met volle borsten op haar liggen wachten en zij maar doorslapen……

 

Als ik in bed lig en Roan wil héél lang aan de borst en als ie er dan zo'n beetje vanaf glijdt en alleen nog de tepel met zijn tandjes vasthoudt…..

Als ik hem probeer los te koppelen, maar hij meteen weer aan de andere borst wil….

Als hij dan ondertussen met zijn handjes in mijn vlees knijpt, met die scherpe nageltjes die ik wéér vergeten ben te knippen……

Als dan mijn man er ook nog bij komt en tegen me aan gaat liggen…..,

Dan kan ik dat er soms net niet meer bij hebben. Dan ben ik "touched out".

Dan koppel ik Roan alsnog los, leg hem lekker dicht tegen zijn papa aan en denk: "Heerlijk, even LOS!"

 

Wij hadden een maand of 2 geleden een personeelsfeestje, vanwege het afscheid van twee mannelijke leidinggevenden. Zij hadden een afscheidscabaretje voor en over ons gemaakt. Daarin staken ze o.a. de draak met vrouwelijke collega's, die voortdurend met zwangerschapsverlof gaan en dan ook nog het lef hebben ouderschapsverlof op te nemen. Dan komt alles maar weer neer op de sterke schouders van de oude garde, van hen dus. Maar het allerergste was toch wel Margriet, die voortdurend aan het kolven was in de
kolfkamer. In de goeie ouwe tijd bleven zij verschoond van dergelijke onsmakelijkheden.
Na afloop van hun lied kwamen ze bij mij aan tafel zitten. Hard lachend. En of ik die grap toch wel goed verstaan had? "Ja hoor, haha"...ik ben helaas niet zo ad rem.

Een van de andere mannelijke collega's ging zich er ook mee bemoeien: "Je bent nu toch wel gestopt, he?". "Ja, zei ik, met kolven wel, maar Otto krijgt nog wel borstvoeding."  "Maar dronk Otto dan ook nog 's nachts?" "Ja, ook dat nog."

Nou, was hun conclusie, dan zou ik toch wel erg moe zijn en het werk zou daar toch ook wel onder lijden, als je er steeds uit moet. Ik legde uit dat Otto bij ons in bed slaapt, dus dat het nauwelijks enige moeite kost. Nou, toen kreeg ik ze helemaal over me heen. Een kind van bijna 2...dat was toch ongezond, bij de ouders in bed. Nou, ze zagen de bui al hangen, die zou wel erg verknipt worden en gefrustreerd..etc. Ze zouden de kinderbescherming wel eens langs sturen, hahaha!
Gelukkig kan ik dit soort borreltafel lol gemakkelijk langs me heen laten glijden, maar het tekent toch wel de manier waarop veel Nederlanders over lang voeden en samen slapen denken en dit waren echt geen domme lui!

 

Die eeuwige vraag: "Slaapt ze al door?" Het lijkt wel of je het niet goed doet als de kleine met 3 maanden "nog steeds" niet doorslaapt. De mensen in mijn omgeving vinden het geloof ik erger dat Elise niet doorslaapt dan ikzelf.

 

Van mijn lieve omaatje kreeg ik toen ik zwanger was van Anneke een gebreid bedjasje in baby-blue. Het zijn in feite alleen maar twee mouwen, verbonden met een rugpand. Ik heb toen vreselijk gelachen om dat ouderwetse ding ("Voor de nachtvoedingen kind...."), maar o, wat heb ik er een plezier van gehad.

Nu nog wel eens als ik wil lezen in bed.......

 

Als borstvoedende moeder werd ik geconfronteerd met flesgevoede baby's die volgens de ouders al enkele weken na de geboorte doorslapen. Totdat we met vrienden en hun al maanden doorslapende flesgevoede baby op vakantie gingen.

In de nacht gingen de ouders er om de beurt uit om een fles melk op te warmen (hun kindje was 10 maanden!) en de volgende dag zeiden de ouders: "Hij sliep lekker door hè? Met doorslapen werd bedoeld dat ze niet uren met kind op de arm door het huis hoeft te lopen, omdat hij niet wil slapen.

Onze zoon werd één keer wakker, hup, aan de borst en na vijf minuten weer slapen en de volgende ochtend kreeg meneer zijn ontbijt op bed bij ons, terwijl wij nog lekker lagen bij te komen. Dat noem ik pas doorslapen. Ik besefte toen pas wat een groot voordeel 's nachts borstvoeding kan zijn.

 

De nachtvoedingen zijn voor mij niet meer zo slopend sinds ik me er niet meer tegen verzet. Toen Lucas wat kleiner was en hij kwam ´s nachts, was het eerste wat ik dacht: "oooh, nee hè...." Ik ging hem ook echt voeden: lichtje maken, hem uit zijn bedje halen, bij mij in bed, daar lichtje aan, beetje wakker proberen te blijven tijdens het voeden, schone broek, en dan weer terug in zijn eigen bedje. Nu heb ik ´s nachts mijn verstand op nul staan. Als Lucas (5,5 maanden) komt, pak ik hem op, doe zo weinig mogelijk licht aan, t-shirt omhoog en verder: selfservice. Ik probeer terwijl hij drinkt zo snel mogelijk zelf weer in slaap/sluimer te vallen. Ik leg hem dan ook meestal niet meer terug in zijn eigen bed. Die schone broek komt de volgende ochtend wel.

Als ie een boertje moet laten, begint hij te woelen. Als hij de andere borst wil, bromt ie wat, dat gaat tegenwoordig ook zo veel mogelijk op de automatische piloot. Doorgaans slaapt Lucas daarna verder als een roosje zo zoet, want bij mamma valt verder toch niets te beleven.

Ik ben zelf op deze manier minder "gebroken" van die nachtvoedingen dan vroeger. Eigenlijk voel ik me meestal zelfs gewoon uitgeslapen.

 

Met Iris (15 maanden) heb ik nog steeds gebroken nachten en soms baal ik daar van. Wanneer ik dan mijn grieven uitspreek bij een vriendin, die stopte met borstvoeding geven na 5 maanden en toen een bijna perfect slapende baby kreeg, dan krijg ik steevast te horen dat het door de borstvoeding komt. Dan is het vaak verleidelijk om te stoppen. En toch doe ik het niet...  Omwille van het ontbreken van garanties, zowel op de melk, als op het doorslapen.

 

Eline van 15 maanden krijgt nog volop borstvoeding, ook 's nachts. Ze slaapt tussen ons in. Vannacht werd ik om iets over vijf wakker van een klein meisje dat rechtop in bed zat en aan mijn hoofd zat te aaien en "mamamamam" zei. Toen ik ook wakker was ging ze lekker bij me liggen drinken. Ze viel weer in slaap, ik draaide me weer lekker om en rond acht uur werden we weer wakker.

 

Ik probeer Allard (2,5 jaar) bij te brengen dat er als donker is geslapen moet worden en dat hij dan niet (zo vaak) mag drinken. Zei hij dus vannacht: "IK kan wel zien mama, het is niet donker." Oftewel: we kunnen best drinken nu…..

 

Vannacht was ik aan het voeden, om een uur of twee, in bed, zie ik opeens een zwarte vlek op de muur naar me toe kruipen. Brrrr!!! Ik snel mijn bed uitgesprongen met kind aan de borst en manlief wakker gemaakt om de spin weg te halen. Wat je al niet meemaakt als je borstvoeding geeft...