Borstvoeding geven: Groeiperikelen

Een paar maanden geleden, Sonja was toen nog geen 3 maanden, moest ik tijdens het voeden vreselijk niezen. Sonja schrok zich kapot en begon heel erg te huilen. Ik kreeg haar niet meer opnieuw aangelegd. Eerst dacht ik dat ze gewoon genoeg had, maar toen ze wakker werd voor een volgende voeding en echt honger had wilde ze weer niet drinken. Ze begon alleen maar harder te huilen. Ik raakte toen wel even in paniek en heb van ellende iemand van een borstvoedingsvereniging gebeld. De vrouw die ik aan de lijn had bevestigde dat het vermoedelijk van het niezen kwam. Dat dacht ik al, maar ik wist niet wat ik er mee moest.

Ze adviseerde me om te wachten tot ze wat weg sukkelde en haar dan aan te leggen, dan zou ze reflexmatig wel toehappen. Dus ik zat met blote borst in de aanslag Sonja te troosten met een speentje tot ze moe zou worden. Toen ze inderdaad wat suffig werd, heb ik de speen uit haar mond gewipt en snel de borst ervoor gehouden. Gelukkig pakte ze hem gelijk en dronk hem leeg. Wat was ik opgelucht. De volgende voeding gaf nog wat probleempjes, maar daarna was het over.

Ik dreigde vervolgens de eerste tijd wel iedereen met van alles en nog wat, dat ze absoluut niet mochten niezen, als ik aan het voeden was.

 

Eergisteren wilde Sabrina (4,5 maanden) opeens niet bij me drinken. Dat kwam denk ik, omdat mijn melkproductie terugliep, ik ben namelijk weer ongesteld geworden. Noodgedwongen gaf ik afgekolfde melk uit de diepvries, in een flesje. Na twee flesjes wilde ze opeens mijn borst niet meer, terwijl ik zeker wist dat ze honger had en ik genoeg melk had. Krijsen, hoofd afwenden, boos dat ze was!

Maar ik wilde geen flesje geven, nog niet in elk geval. Ik heb haar eerst maar eens met een fopspeen in bed gelegd, maar ze bleef huilen. Ondertussen kon ik een strategietje bedenken: haar met speen en al in de drinkhouding leggen en zelf helemaal klaarzitten. Toen tjoep het speentje eruit wippen en meteen mijn tepel erin. Het verwoede zuigen ging door en op het moment dat ze zich realiseerde wat er was gebeurd proefde ze direct ook melk en was de weerzin over...

Je moet soms creatief zijn. Gelukkig is het bij die ene keer gebleven.

Het lijkt alsof Irena (bijna 9 maanden) sinds gisteravond opeens totaal niet meer snapt waar de borst voor dient ! Help ! Ze heeft duidelijk honger, ik leg haar voor de borst, ik heb alle mogelijke houdingen geprobeerd, maar en ze kijkt me aan van "Wat moet ik daar nu mee ?" Ze probeert niet eens toe te happen, het lijkt alsof ze er ineens niets meer van snapt.

En wat denkt je tot mijn grote verdriet: de fles die ik na een kwartier borst proberen uit pure ellende maar aanbood, werd zonder problemen direct opgeslobberd !

(Twee dagen later)

Gelukkig drinkt Irena weer aan de borst ! Ik hoef denk ik niet uit te leggen hoe blij ik daar mee ben.

Donderdag na mijn werk ben ik lekker bloot met Irena in bed gaan spelen. Af en toe keek ze eens naar een borst, aaide een beetje of kriebelde wat aan een tepel, maar verder geen interesse. Daarna zijn we samen in het bad gegaan, ook heel relaxed gedaan en gewoon gezellig gespeeld. Na het bad weer samen in bed gaan liggen en toen de stoute schoenen maar weer aangetrokken en haar de borst aangeboden. Naast haar liggend, zoals ik haar altijd voed in bed. En wat denk je .....BINGO, ze hapte gulzig de tepel naar binnen en begon fanatiek te drinken, alsof er nooit wat gebeurd was ! Ook de andere borst ging daarna zonder problemen. Ik was aanvankelijk nog even bang dat het de volgende ochtend weer moeilijk zou gaan maar nee hoor, alles is weer als vanouds gelukkig.

 

Menno's eerste staking kwam als een donderslag bij heldere hemel. Hij dronk al zes uur niet (normaal om de drie uur of zo) en huilen, huilen, huilen. Zo hard en zo wanhopig dat we dachten dat hij een oorontsteking had, dus de dokter zelfs erbij gehad. Die zei: "Hij houdt jullie voor de gek." Ja ja, een baby van zes maanden met verdriet zeker. En ja, de volgende dag werd ik voor het eerst weer ongesteld.

Wij hebben Menno een beetje getruct met drinken: hem en piepklein beetje banaan op mijn vinger laten sabbelen. Dat wakkerde kennelijk zijn honger aan, want opeens "deed" hij het weer, gelukkig.